Aan de voorzitter van de Tweede Kamer der Staten-Generaal mevrouw G.A. Verbeet Postbus 20018 2500 EA Den Haag Heemskerk, 5 mei 2007. Betreft: Nederlandse schending van de mensenrechten tijdens de koloniale periode. Geachte mevrouw Verbeet, Dit schrijven ontvangt u van de stichting Komite Utang Kehormatan Belanda (K.U.K.B), een Indonesische stichting die wil bewerkstelligen dat de Nederlandse regering erkent dat ze mensenrechten heeft geschonden en daarvoor haar excuses aanbiedt. Hiermee behartigt de stichting de belangen van Indonesische slachtoffers en weduwen die te lijden hebben gehad van de Nederlandse koloniale- en militaire product/acties. Wij verzoeken u vriendelijk dat alle fracties te informeren over deze brief. Allereerst willen wij benadrukken dat wij er niet op uit zijn om wraakgevoelens of haat te zaaien, maar wij willen dat de waarheid bovenkomt en gerechtigheid geschiedt en dat Indisch niet hetzelfde is als Indonesisch. Het K.U.K.B. is opgericht op 5 mei 2005 in Jakarta en bestaat uit een afdeling in Indonesië en in Nederland. Op 4 april 2007 is het comité in Nederland een stichting geworden. Wij vragen uw aandacht voor de volgende doelstellingen die in onze statuten staan en vragen uw steun en verantwoordelijkheid hiervoor. Doelstellingen
- het behartigen van de belangen van de (Indonesische) burgerslachtoffers, dan wel van hun afstammelingen, die in de Nederlandse koloniale periode hebben geleden onder het geweld van dat koloniale regime. De schending van de mensenrechten en oorlogsmisdaden die door de Nederlandse militairen zijn gepleegd onder de verantwoordelijkheid van de Nederlandse regering;
- erkenning te verkrijgen van de Nederlandse regering voor de onafhankelijkheidsdatum van de Republiek Indonesië die op zeventien augustus negentienhonderd vijfenveertig is uitgeroepen;
- een volmondig excuus van de Nederlandse regering aan het Indonesische volk, uitgesproken door de Nederlandse regering;
- een erkenning van de Nederlandse regering voor de Indonesische slachtoffers en erkenning van de oorlogsschade, roof, rechtsherstel en het leed dat het Indonesische volk heeft ondergaan;
- uiteindelijk het streven naar een goede relatie tussen twee volkeren nu en in de toekomst, en voorts al hetgeen met een en ander rechtstreeks of zijdelings verband houdt of daartoe bevorderlijk kan zijn, alles in de ruimste zin van het woord.
- het organiseren van activiteiten en het geven van informatie ter beïnvloeding van de publieke opinie;
- de Nederlandse regering inclusief het koningshuis ter verantwoording roepen;
- sympathisanten werven;
- werven van sponsoren om de Indonesische slachtoffers naar Nederland te krijgen;
- alle middelen rechtens, waaronder ten deze mede begrepen het voeren van gerechtelijke procedures;
- samenwerken met andere stichtingen die naar het oordeel van het bestuur dezelfde doelstellingen hebben.
Aanbieding petitie Op 20 mei 2005 heeft het K.U.K.B. een petitie aangeboden aan de Nederlandse ambassadeur te Jakarta. De afgevaardigde van de ambassade heeft nagenoeg niet inhoudelijk gereageerd op de zaak. Op 15 augustus 2006 heeft het K.U.K.B. opnieuw een petitie aan geboden aan de Nederlandse ambassadeur te Jakarta. De waarden en normen van Nederland waren en zijn ver te zoeken. De weduwen van Rawagede hebben de petitie overhandigd (zie DVD in de bijlagen). De weduwen van tachtig jaar en ouder werden in de brandende zon aan hun lot overgelaten. Tot op heden geen antwoord van de Nederlandse regering. Is dit de VOC-mentaliteit? Vervolgens is schriftelijk contact gezocht met de minister van Buitenlandse Zaken de heer dr. B.R. Bot en de vaste Kamercommissie Buitenlands Zaken. Directe aanleiding hiervoor waren zijn uitspraken tijdens de herdenkingsplechtigheid op 15 augustus 2005 en tijdens de viering van de zestigste verjaardag van de Indonesische Republiek te Jakarta enkele dagen later. Beide keren gaf hij aan “dat in Nederland het besef bestaat dat de onafhankelijkheid van de Republiek Indonesië de facto al begon op 17 augustus 1945”. Aan de eisen van het K.U.K.B. wenst de minister geen gehoor te geven. Hij stelt dat de relatie tussen Nederland en Indonesië gericht is op de toekomst en niet op het verleden. Door deze uitspraak en houding voelt het K.U.K.B. zich niet serieus genomen en derhalve beledigd. Nederland verdoezelt zijn (post-)koloniale wandaden onder het mom van economische belangen en weigert bovendien als enige land in de wereld de Indonesische onafhankelijkheidsdatum te erkennen. Onafhankelijkheidsdatum Problemen rond het erkennen van 17 augustus 1945 werd eerder pijnlijk duidelijk in 1995 bij de viering van de vijftigste verjaardag van de Indonesische onafhankelijkheid. De voormalige president Soeharto had de koningin der Nederlanden uitgenodigd om bij deze viering aanwezig te zijn. Dankzij de lobby van de veteranen kwam de koningin een paar dagen na de viering aan in Indonesië. Een gast die pas op komt dagen nadat het feest is afgelopen beledigt zijn gastheer. Het K.U.K.B. rekent het Nederland aan dat het de gevoelens van enkelen, zijnde de veteranen van de oorlog in Indonesië in de periode 1945-1949, boven de gevoelens van een hele natie laat tellen. Zo werden na 50 jaar de mensen die eeuwen lang geknecht, uitgebuit en mishandeld zijn wederom geschoffeerd. Kennelijk kon het Nederland niet schelen dat het wereldwijd bekend maakte dat het zijn voormalige onderdanen nog steeds als onbelangrijk en minderwaardig beschouwt. Nederland behandelt de Indonesiër nog steeds als ‘inlanders’ en niet als volwaardige gesprekspartner. Het K.U.K.B. en het Indonesische volk kan dit niet anders opvatten dan een zeer grove belediging. Schending mensenrechten De Nederlandse regering wil haar verantwoordelijkheid niet dragen voor de schending van de mensenrechten die zijn gepleegd tijdens de koloniale periode en de zogenaamde politionele product/acties. Nederland wil zijn veteranen ontzien. Daarbij wordt voorbij- gegaan aan het feit dat sommigen van hen misdaden hebben gepleegd en dat zij nog steeds vrij rondlopen. Het is schandalig dat zij ook bij de herdenkingsbijeenkomsten van 4 en 5 mei en op 15 augustus aanwezig mogen zijn. Het sturen van militairen voor de zogenaamde politionele product en acties is een oorlogsmisdaad. Er zijn voorbeelden genoeg van oorlogsmisdaden. Eén daarvan is de gebeurtenis op 9 december 1947 (zie het krantenartikel in de bijlagen). Toen werden in het dorp Rawagede 431 mannelijke burgers en een jongen van elf jaar koelbloedig vermoord. In januari 1948 is dit door een speciale VN-commissie onderzocht. Door de Nederlandse Justitiële Autoriteiten werd de zaak Rawagede geseponeerd. In de bijlagen leest u een citaat uit een televisiedocumentaire over het dorp Rawagede. Tevens vindt u in de bijlage een krantenartikel uit het dagblad Trouw van 10 juli 2006. Een selectie van bijna 200 uur uit ons archief, documentaire op DVD van de Nederlandse televisie. Een eigen reportage uit het dorp Rawagede en de demonstratie tijdens het overhandigen van de petitie voor het gebouw van de Nederlandse ambassade in Jakarta. Naar aanleiding van een televisie interview in 1969 van Herman Wigbold, heeft professor J. Heuting de oorlogsmisdaden die door Nederlandse militairen zijn gepleegd openbaar gemaakt. De Nederlandse Regering heeft dit laten onderzoeken wat resulteerde in de zogenaamde Oorlogsmisdadennota die later Excessennota is genoemd eind 1969. In 1995 is deze nota opnieuw uitgebracht en in de Tweede Kamer behandeld. Tot op heden heeft de Nederlandse regering met de uitkomst hiervan niets gedaan. Nederland heeft in de periode 1940-1945 zelf ervaren hoe het is om bezet en onderdrukt te worden. In Indonesië hebben Nederlanders de Japanse bezetting in gevangenschap doorgebracht. In Nederland zwaaide de Duitse bezetter op zeer gewelddadige wijze de scepter. De daden van de Japanners en de Duitsers worden in verband gebracht met misdaden jegens Nederlandse burgers op Nederlands grondgebied. Het bombardement op Rotterdam wordt gezien als een gruwelijke daad van de Duitsers. Weinig wordt in Nederland vernomen van de vernietiging van woonplaatsen van onschuldige Indonesische burgers. Er wordt al helemaal niet gesproken over de lijfelijke misdaden die begaan zijn jegens diezelfde Indonesiërs. Het is op zijn minst bevreemdend dat Nederland eerst de misdaden van zijn bezetters veroordeelt om vervolgens dezelfde soort misdaden in Indonesië te begaan. En dat nog zogenaamd binnen de eigen landsgrenzen. Overigens was Nederland al honderden jaren een bezetter voordat de Japanners het land dat 28.000 kilometer ver ligt bezette. De twee atoombommen zijn gevallen, de bevrijding komt, maar voor ons begon opnieuw een periode van onderdrukking. Verantwoordelijkheid Een Nederlandse overheersing van 350 jaar, maar tot op heden geen erkenning voor de Indonesische slachtoffers. Nederland moet niet alleen de baten aanvaarden maar ook de lasten dragen van het koloniale verleden en de schending van de mensenrechten. Ook de jongere generaties in Nederland profiteren van de in de koloniale tijd onrechtmatig verkregen economische rijkdom. De bedrijven die er nog steeds garen bij spinnen zijn onder andere ABN-AMRO, Unilever, Shell en bedrijven waarvan de namen met ‘Koninklijke….’ beginnen. Wij vragen u om uw welgemeende aandacht voor de waarheid en rechtvaardigheid. Nederland heeft mensenrechten geschonden en is hier tot op heden niet voor gestraft. Met het Internationale Tribunaal gevestigd in Den Haag, heeft Nederland een voorbeeldfunctie. Tenslotte vragen wij u om stil te staan bij het volgende. Nederland herdenkt op 15 augustus de capitulatie van Japan en erkent Indonesië met de soevereiniteitsoverdracht van 27 december 1949. Was Nederland dan ook niet verantwoordelijk voor de Inheemse bevolking, de “Inlanders” en moet daarom de Inheemse bevolking de “Inlander”, ook niet herdacht worden? Wij willen een en ander met u bespreken. De slachtoffers van de Nederlandse koloniale politiek voelen zich na 62 jaar nog steeds niet serieus genomen. Voor meer informatie over de stichting Komite Utang Kehormatan Belanda (stichting Comité Nederlandse Ereschulden) kunt u terecht op onze website www.kukb.nl In afwachting van uw antwoord verblijven wij, Hoogachtend,
| Jeffry Marcel Pondaag Voorzitter | Dr. Purbo Baskoro Hadinoto Secretaris |
Bijlagen: 4 1. Krantenartikel 2. Citaat uit een televisiedocumentaire 3. DVD inhoud 4. DVD
Bijlagen: 2 Citaat uit RTL 5 documentaire Rawagede. “De Excessen van Rawagede 1947-1950” Tijdens de Indonesische onafhankelijkheid strijd werden in het dorp Rawagede West-Java honderden burgers, onder verantwoordelijkheid van het Nederlandse Militaire gezag doelbewust vermoord. De Nederlandse Militaire Autoriteiten wilden inlichtingen verkrijgen over de Indonesische vrijheidstrijder Lukas Kustario die regelmatig in Rawagede verblijft. Bij de zoektocht naar Kustario werd het overgrote deel van de mannelijke bevolking geëxecuteerd. De eerste militaire actie in Rawagedéh waarbij in totaal 431 dodelijkeslachtoffers vielen. Werd in januari 1948 onderzocht door een speciale commissie van de VN. De VN Commissie, bekritiseerde de handelwijze van het Nederlandse militaire gezag. Ondanks deze conclusie is de voor de excessen verantwoordelijke Nederlandse Officier niet vervolgd. Na overleg tussen de Nederlandse militaire en Justitie Autoriteiten werdde zaakRawagedegeseponeerd. Een Productie van Willy Lindwer. AVA Productions 1995. Onze commentaar op de citaat, Staat op het monument geschreven. 9 december 1947 431 mensen. 4 oktober 1948 35 mensen. 3 juli en 3 november 17 mensen 1950 (herbegraven) 483 Indonesische mannelijke burgerslachtoffers en een jongen van elfjaar en een tweeling koelbloedig vermoord door Nederlandse Militairen. Een echtpaar die net drieweken waren getrouwd is weduwe geworden en nooit meer hertrouwd. Toen waren er nog 22 weduwen en 40 overlevenden. Op 9 december 2007 is het 60 jaar geleden dat de gruwelijke oorlogsmisdaad was gebeurd door de Nederlandse leger. In Sulawesi is de KNIL officier Raymond Westerling de hoofddader voor de 40.000 moorden. Op 12 december 2007 is het 61 jaar geleden. Zijn mannen lopen nog steeds vrijrond. Bijlagen: 3 Inhoud van de DVD 1. NOS Journaal 2005 Westerling D.S.T. 2. Rawagede 9 december 1947 3. 1e eigenreportage begraafplaats Rawagede 4. 2e eigenreportage de weduwe ibu Imi (mevrouw Imi) 5. Petitie overhandiging door de weduwen van Rawagede voor het gebouw van de Nederlandse ambassade in Jakarta 6. Ajam Affaire Nederlandse propaganda 7. Kapitein Raymond Westerling de commandant van D.S.T. Depôt Speciale Troepen. Uitzending 11 januari 2007 8. Kapitein Raymond Westerling de commandant van D.S.T. Depôt Speciale Troepen. Uitzending 18 januari 2007 9. VERBODEN foto’s 10. Slachtoffer nog niet dood 11. Koningen Beatrix bezoek Indonesia 1995 12. Hoe Nederland om gaat met z’n geschiedenis 13. Wim Kok Excuus? / Joop Heuting